- A ty nie musisz za to dziękować. - zauważyłem. - To przecież nic takiego. Już większym wyczynem jest to, że spędzasz ze mną tyle czasu. Niewiele osób by wytrzymało, czy też chciał być na twoim miejscu. Nie dość, że spędzać czas, to jeszcze wysłuchiwać gadania psychicznego albinosa - mordercy. - zaśmiałem się ochryple.
Podniosłem głowę dotąd lekko pochyloną i spojrzałem na dziewczynę spod długich, białych kosmyków. Przyglądałem się jej przez chwilę, aż w końcu ponownie się odezwałem.
- To ja powinienem ci dziękować. Za to, że tego wszystkiego wysłuchujesz.
<Arisa?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz